2013

Paszporty Polityki 2012. Sztuki Wizualne.

Kategoria SZTUKI WIZUALNE ©Mirosław Gryń/Polityka

PASZPORTY 2012. Nominacje w kategorii SZTUKI WIZUALNE

  To kolejny sezon, gdy wśród krytyków panuje brak zgodności w wyborze najciekawszych twórców mijającego roku. Każdy dostrzega i wychwala zalety innych artystów, gdzie indziej upatruje obiecujących początków karier. To, że w tej sytuacji udało się wyłonić oficjalną trójkę nominowanych, graniczy wręcz z cudem.

Między tęczą a dźwiękiem

 Przesyłając własne kandydatury do tegorocznych Paszportów POLITYKI, prof. Izabela Kowalczyk dopisała: „Strasznie niewdzięczne zadanie! Mam wrażenie, jakby sztuka polska w tym roku zamarła”. Trudno się z nią nie zgodzić. Mało tego, wydaje się, że już od kilku lat mamy do czynienia ze stanem bliskim hibernacji. Brak spektakularnych wystaw prezentujących sztukę najnowszą, brak wyraźnych manifestacji pokoleniowych czy choćby grupowych. Brakuje kolejnego, silnego, nowego otwarcia na miarę sztuki krytycznej sprzed dwóch dekad czy Grupy Ładnie sprzed dekady. Co ciekawe, dużo bardziej obiecująco rozwijają się te obszary sztuk wizualnych, które uważane są (niesłusznie) za marginalne: design, komiks, art-street, fotografia, grafika komputerowa, nawet moda. Cóż, skoro rzadko kto chce owe wysiłki dostrzec i zgłosić do naszej nagrody. W tym roku artyści spoza głównego nurtu gatunkowego (malarstwo, performance, instalacje, wideo-art) pojawili się wręcz śladowo: twórca portalu Sztuczne Fiołki czy fotograf Rafał Milach.

  Nic dziwnego, że to kolejny już sezon, gdy wśród krytyków panuje niezwykły wprost brak zgodności w wyborze najciekawszych twórców mijającego roku. Każdy dostrzega i wychwala zalety innych artystów, gdzie indziej upatruje obiecujących początków karier. To, że w tej sytuacji udało się wyłonić oficjalną trójkę nominowanych, graniczy wręcz z cudem. Na szczęście wybory te nie wydają się obciążone piętnem przypadkowości, a przy tym mile zaskakują swą różnorodnością. Katarzyna Krakowiak odniosła naprawdę duży sukces na Biennale Architektury w Wenecji i uhonorowanie jej nominacją jest czymś całkowicie naturalnym. Tym bardziej że pracuje w obszarze trudnym i nowatorskim – instalacji dźwiękowych. Julita Wójcik od wielu lat zaliczana jest do czołówki współczesnej polskiej sztuki i od wielu też lat jej działania artystyczne budzą wiele kontrowersji. Ustawiona w stolicy „Tęcza” spotkała się z wyjątkowo życzliwym przyjęciem. I wreszcie Radek Szlaga – od kilku lat przymierzany do tytułu „największej nadziei polskiego młodego malarstwa”. I słusznie, bo choć trudno w sztuce posługiwania się pędzlem zaproponować coś całkiem nowego, on skutecznie zaskakuje odbiorców świeżością spojrzenia.

Nominowani:

Radek Szlaga

Katarzyna Krakowiak

Julita Wójcik

*

Krytycy, którzy nominowali:

  Piotr Bernatowicz, „Arteon”; Grzegorz Borkowski, „Obieg”; Bogusław Deptuła, „Art&Business”; Agnieszka Kowalska, „Gazeta Wyborcza”; Rafał Kamecki, portalartinfo.pl; Izabela Kowalczyk, blogstrasznasztuka.blox.pl; Monika Małkowska, TOK FM; Stach Szabłowski, „Przekrój”; Jacek Werbanowski, „Exit”; Anna Theiss, Fundacja Zwierciadło.

Ponadto zgłoszeni zostali:

  Anna Baumgart, Tymek Borowski, Piotr Bosacki, Paweł Bowik, Olaf Brzeski, Jakub Ciężki, Monika Drożyńska, 

Jerzy Goliszewski, Maurycy Gomulicki, Piotr Grabowski, The Krasnals, Angelika Markul, Krzysztof Mężyk, Rafał Milach, Magdalena Moskwa, Tomasz Mróz, Agnieszka Polska, Konrad Smoleński, Sztuczne Fiołki, Małgorzata Szymankiewicz, Aleksandra Waliszewska, Monika Zawadzka, Marcin Zawicki.

Polityka.pl

Crash!

My work Crash has returned from a international tour back to Warsaw and this is a nice occasion to make a special post about it. It stayed in Berlin since 2010 with my friend Guillaume who generously took care of it all this time. The return was possible thanks to lovely Magda. More about my installation here: jerzygoliszewski.com

Moja praca Crash powróciła właśnie do Warszawy i jest to fajna okazja żeby o niej przypomnieć. Obiekt od 2010 roku znajdował się w Berlinie pod troskliwą opieką mojego przyjaciela Guillaume'a. Powrót mógł być możliwy dzięki pomocy Magdy z Poznania. Więcej o tej instalacji tutaj: jerzygoliszewski.com

*

PODSTAWOWE FUNKCJE ŻYCIOWE

PODSTAWOWE FUNKCJE ŻYCIOWE

Jerzy Goliszewski, Eno Henze, Kosmos Project, Łukasz Paluch, Michał Piasecki, Ewa Żuchnik

Kuratorka: Magda Popławska

Czas trwania wystawy: 5.10-4.11.2012

Wernisaż: 5.10.2012 (piątek), godz. 18.00

Wystawa Podstawowe funkcje życiowe łączy ze sobą świat sztuki i dizajnu. Zaprojektowane obiekty prowokować mogą niematerialne konsekwencje oraz okazywać się funkcjonalne jedynie w odniesieniu do potrzeb psychologicznych. Odwołując się do odczuwania rzeczywistości, przedmioty, projekty oraz wizje służyć nam mogą do wczuwania się w egzystencję na nieobserwowanym dotychczas poziomie. Emocje wyłamują się więc z dnia codziennego i wkraczają w laboratoryjną przestrzeń galerii. Tam natomiast dotykają obszarów granicznych nauki, pełnych iluzji, spekulacji, niewyjaśnionych zjawisk. Z równań o wielu rozwiązaniach, naśladownictwa według wzorów czy analizy zależności wynikają nowe relacje między znakiem a obrazem oraz systemy łączące materialne i niematerialne oddziaływania.

Wystawa zrodzona z myślenia artystów i projektantów, łączących formuły logiczne oraz magiczne, odkrywa procesy tworzące wewnętrzne życie obiektów. Rezultaty mogą pozostawać w pewnym stopniu nieprzewidywalne i nie poddawać się kontroli, być również dziedziną intuicji, przypadku, chaosu – wyłamując się tym ze wzoru myślenia o nadzorowanym projekcie oraz zaprojektowanym obiekcie.

Oprawa graficzna wystawy: Krzysztof Ignasiak

arsenal.art.pl

jerzygoliszewski.com

*